AKCJA RATUNKOWA
Każdy człowiek ma prawny obowiązek udzielania pomocy. W polskim prawie karnym nie ma przepisu, który dotyczyłby bezpośrednio i wprost odpowiedzialności karnej za zaniechanie udzielenia przez laika świadczenia zdrowotnego. Dlatego też jego ewentualna odpowiedzialność w tym względzie opiera się na zasadach ogólnych. Jej podstawę stanowią przepisy określone artykułem 162 kodeksu karnego, który brzmi jak następuje:
§1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia
siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolnoścido lat 3.
§2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej. Bardzo duże znaczenie dla ratowania życia ludzkiego odgrywa zachowanie się osób przygodnych. To one przeważnie są pierwszymi ludźmi którzy znajdują się na miejscu wypadku i od ich umiejętności udzielania pierwszej pomocy zależy dalszy rozwój i skuteczność akcji ratowniczej. Nawet niewielka znajomość tematu zwiększa szanse na uratowanie życia człowieka. Dotyczy to również nagłych zachorowań. Podtrzymanie ważnych życiowo czynności w czasie oczekiwania na karetkę zwiększa szanse na uratowanie życia ofiary wypadku lub chorego. Czas dojazdu ambulansu do miejsca zdarzenia zależy od kilku czynników takich jak: odległość, natężenie ruchu, warunki atmosferyczne. Dlatego rozpoczęcie jak najszybciej akcji ratowniczej decyduje o jej sukcesie.