obowiązujący we wszystkich trzech filarach nowego systemu emerytalnego w Polsce, model świadczenia emerytalnego, będącego pochodną dwóch elementów: sumy wpłaconych składek oraz uzyskanej rentowności (stopy waloryzacji w ZUS); w związku z zależnością wysokości świadczenia emerytalnego od stopy zwrotu funduszu - ryzykiem inwestycyjnym obarczony przyszły świadczeniobiorca (prócz pierwszego filara); jednak ze względu na inne zalety e.d.s.: stosunkowo niskie koszty, możność przenoszenia przez uczestników danych funduszy środków między funduszami oferowanymi przez różne firmy zarządzające oraz samodzielnego decydowania o polityce inwestycyjnej (prócz I filara) - e.d.s. modelem dominującym w stosunku do modelu emerytury definiowanej świadczeniem.