- zakładany przez podmiot zarządzający dochód funduszu (zysk uczestników funduszu), uwarunkowany wyborem -> polityki inwestycyjnej funduszu, decydującej o rodzaju funduszu. Przykłady c.i.f.: 1. fundusz akcji, gdy zakładane osiąganie dochodu w wyniku wzrostu wartości lokat (obrana polityka inwestycyjna: inwestowanie aktywów funduszu w lokatach o największym potencjale wzrostu, czyli głównie w akcjach przedsiębiorstw); 2. fundusz obligacji, gdy zakładane utrzymanie realnej wartości aktywów (obrana polityka inwestycyjna: nabywanie obligacji i bonów skarbowych, czyli lokat, oferujących przewidywany, choć ograniczony, potencjał wzrostu).